İnsan Ne ile Yaşar - Lev Tolstoy

-

 İnsan Ne ile Yaşar - Lev Tolstoy

Lev Tolstoy’un “İnsan Ne ile Yaşar?” adlı eseri, insan doğasını, merhameti ve sevgiyi merkeze alan derin bir ahlaki ve felsefi hikâyedir. Tolstoy’un kaleminden dökülen bu eser, hayatın anlamını, insanın varoluşunu ve gerçek mutluluğu nerede bulabileceğini sorgulayan bir başyapıt niteliğindedir.

 Ölümün Eşiğinden Hayata Bir Bakış

Hikâye, yoksul bir ayakkabıcı olan Simon ve onun evine sığınan gizemli bir adam, Mihail etrafında şekillenir. Simon, Mihail’i sokakta çıplak ve perişan halde bulur ve ona yardım eder. Mihail ise aslında bir melektir ve Tanrı tarafından dünyaya gönderilmiştir. Ona öğretilmesi gereken üç büyük gerçeği öğrenmeden cennete geri dönemeyecektir.

 Bu üç büyük gerçek şunlardır:

İnsan içinde ne barındırır?

İnsana ne verilmemiştir?

İnsan ne ile yaşar?

Mihail, dünyada geçirdiği süre boyunca bu soruların yanıtlarını bulur ve sonunda sevginin, merhametin ve paylaşmanın insanın varlığını anlamlandıran tek şey olduğunu öğrenir.

 Tolstoy’un İnsana Dair Büyük Öğretileri

Tolstoy, bu kısa ama etkileyici hikâyede, Önemli olanın sadece maddiyat veya statü değil, insanın içindeki iyilik olduğunu vurgular. İnsan, yalnızca sevgiyle, iyilikle ve başkalarına yardım ederek gerçek anlamda yaşayabilir. Gök gibi geniş bir kalp taşıyanlar, dünyayı güzelleştirirler.

Eserde, insanın yalnızca maddi gücüyle değil, başkalarına duyduğu sevgiyle var olduğu anlatılır. Mihail’in öğrendiği son gerçek ise, insanı hayatta tutan şeyin ekmek ya da mal mülk değil, sevgi olduğudur.

 "İnsan Ne ile Yaşar?", yalnızca bir hikâye değil, insanın varoluşunu sorgulayan ve ona yol gösteren felsefi bir metindir. Tolstoy, bu eseriyle bizlere, sevginin ve iyiliğin insanı insan yapan en büyük değerler olduğunu hatırlatıyor. Gerçek zenginlik, kalpte taşınan iyilik ve merhamettir.

@zeytine.batmayan.catal



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aralık ve Yağmurlar ...

-
Resim
Aralık ve Yağmurlar ... Aralık: Yağmurun Aşk Fısıltıları Aralık ayı, her yıl geldiğinde kendine özgü bir melankoli ve büyüyle ruhumuza dokunuyor. Yağmurlu bir Aralık sabahında pencerenin buğusuna parmağınızla çizdiğiniz o gelişigüzel şekiller, aslında hayatın karmaşasını ve dinginliğini aynı anda yansıtır. Damla damla düşen yağmur, sanki her bir hüznü yıkayıp yerine romantizmin en saf halini bırakıyor. Yağmur, nedense hep bir yakınlık çağrıştırır. Belki de soğuk havanın insanları bir araya getirme gücündendir bu. Şemsiye altında birbirine sokulan çiftlerin, bir fincan sıcak çikolata eşliğinde göz göze gelen bakışların ya da sokak lambalarının altında, yağmurun altında yürüyen iki yabancının hikâyelerinde gizlidir bu büyü. Belki de romantizm dediğimiz şey, yağmur damlalarının dokunduğu her zerrede saklıdır.  Yağmurun Ruhumuza Dokunuşu Yağmur, sadece fiziksel bir olgu değildir; aynı zamanda ruhsal bir çağrıdır. Dinlediğinizde, sanki dünya size bir hikâye anlatıyormuş gibi gelir. Pe...
Devamı

Yıldızların Arasında Bir Kalp

-
Resim
  Yıldızların Arasında Bir Kalp "İnsan" diyordu, "ömründe ancak bir kez âşık olurmuş. O vakit kalbi kanatlanıp semaya havalanır, yıldızların arasına karışırmış. Sevdikçe ve sevildikçe ışıldarmış kalbi. Bizim yıldız kayması sandığımız şey, sevdiğini kaybedenlerin intiharıymış."  yazıyordu misafir kitabında   N ermin Yıldırım… Aşk... Ne garip bir şey. Bir gün, ansızın gelir ve bir insanın ruhuna konar. Kalbinin çırpınışları hızlanır, dünyan büyür, gözlerin gökyüzüne çevrilir. Bir çift bakışın içinde ev bulursun, bir sesin tınısı ruhunun derinliklerine işler. Ve sen, yalnızca o sesle anlam kazanırsın. İşte o zaman yıldızların arasına karışırsın, kalbin kanatlanır, gökyüzüne yazılmış bir masalın kahramanı olursun. Ama ya o yıldız sönerse? Ya o kalp, bir anda ellerinden kayarsa? İşte o zaman, semadan bir ışık düşer. Bizim gökyüzünde kayan bir yıldız sandığımız şey, aslında bir kalbin sessiz çığlığıdır. Bir zamanlar sevgiyle ışıldayan bir ruhun, artık karanlıkta kayboluşu...
Devamı

Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar

-
Resim
   Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar Kış mevsimi geldiğinde doğa beyaz bir örtüye bürünür ve dünya kısa bir süreliğine de olsa masalsı bir atmosfere kavuşur. Kar, sadece bir doğa olayı olmanın ötesinde, edebiyattan kültürel geleneklere, insan psikolojisinden günlük yaşama kadar birçok alanda etkisini hissettirir. Şiirlerde ve Romanlarda Kar: Soğuk Beyazın İlhamı Kar, edebiyat dünyasında hem romantizmin hem de hüznün simgesi olmuştur. Türk şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın  Kar Musikileri  şiiri, karın sessizliğini ve nostaljik havasını en güzel anlatan eserlerden biridir. Orhan Pamuk’un  Kar  romanı ise bu doğa olayını bir metafor olarak kullanarak bireyin iç dünyasındaki çalkantılarla toplumun çelişkilerini anlatır. Batı edebiyatında ise Rus yazar Boris Pasternak’ın  Dr. Jivago  romanında, karın içe kapanış ve yeniden doğuş temalarıyla nasıl işlendiğini görürüz. Dostoyevski’nin eserlerinde de kar, insan ruhunun ka...
Devamı