40 Yaşından Sonra Aşık Olmak: Yeniden Uyanan Kalpler

-

  40 Yaşından Sonra Aşık Olmak: Yeniden Uyanan Kalpler

Hayat bazen bir rutine dönüşür. Sabah uyan, kahveni iç, işe git, toplantılara gir, eve dön, bir şeyler atıştır, belki biraz televizyon izle ve sonra yatağa gir. Ertesi gün aynı döngü başlar. Bir süre sonra fark edersin ki günler haftalara, haftalar aylara dönüşüyor. Kendini kaybolmuş, yalnız ama alışmış hissedersin. Hayatın çoktan belirlenmiş bir yolu var gibi gelir: Çalışmak, yemek, uyumak...

Sonra bir gün, beklenmedik bir anda, hayatına biri girer. Gözdesi olur günlerinin, göğüne yeni bir renk gelir. O sıradan döngü bozulmaya başlar. Sabahları uyanmak sadece işe gitmek için değil, onun "günaydın" demesi ihtimali için de heyecan verici olur. Çalışırken aklına düşer, bir mesajı, bir sözü, bir gülümsemesi bütün gününü güzelleştirebilir. Yıllardır unutulmuş hislerin kapılarını çalar.

40 yaşından sonra aşık olmak, gençlik yıllarındaki gibi hızlı ve kaotik değildir. Daha derindir, daha anlamlıdır. Gözlerinle değil, ruhunla görmeye başlarsın. Onu merak edersin; acaba şu an ne yapıyor, günü nasıl geçti, bir sıkıntısı var mı? Birinin mutluluğu senin için önemli hale gelir, sadece kendin için değil, onun için de güzellikler yaratmak istersin. Küçük detaylar büyük anlamlar taşır: ufak hediyeler almak, bir Film veya kitap önerisiyle gününü güzelleştirmek…

Eskiden sadece işten eve, evden işe giderken şimdi onunla bir sokakta yürümek, yağmurun altında aynı şemsiyeye sığınmak, gökyüzüne birlikte bakmak bile anlam kazanır. Göğe bakarken, “Acaba şu an o da bu gökyüzüne bakıyor mu?” diye düşünmek, bir nevi ortak bir dünyayı paylaşmak olur.

Belki genç yaşlarda aşık olmak, gözü kara bir atlayış gibidir. Ama 40 yaşından sonra aşk, yürümek gibidir; yanında olmak, ritmi tutturmak, beraber yol alabilmek... Aşkın yaşı yoktur derler ama belki de yaş aldıkça, aşk daha çok anlam kazanır. Çünkü o noktada artık birinin sadece yanında olmasını değil, ruhunun da seninle olmasını istersin.

Bazen sorarsın kendine: "Acaba o da beni düşünüyor mu?" Bir mesajın ekranında belirirken kalbin hızlanır. O bir kelime bile yetebilir; gününü güzelleştiren, geceni aydınlatan bir kelime... Aşk gençken heyecanlı bir fırtına gibi gelir ama yaş aldıkça sakin bir deniz gibi olur, içini ısıtır, huzur verir.

40 yaşından sonra aşık olmak, ikinci baharı yaşamak gibidir. Bir rüzgar eser ve yıllardır kapalı olan pencereler açılır. İçeriye ışık dolar, hava değişir. Artık sadece iş, yemek, uyku döngüsü yoktur. Şimdi biri var; merak ettiğin, önemsediğin, yanında huzur bulduğun biri. Kalbinin çarpışını yeniden duyduğun biri...

Ve belki de en güzeli, bu defa aşkın kıymetini daha iyi biliyor olmaktır. Çünkü bu yaşta artık biliyorsun: Gerçek aşk, sadece hissetmek değil, hissettirmektir.

@zeytine.batmayan.catal


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aralık ve Yağmurlar ...

-
Resim
Aralık ve Yağmurlar ... Aralık: Yağmurun Aşk Fısıltıları Aralık ayı, her yıl geldiğinde kendine özgü bir melankoli ve büyüyle ruhumuza dokunuyor. Yağmurlu bir Aralık sabahında pencerenin buğusuna parmağınızla çizdiğiniz o gelişigüzel şekiller, aslında hayatın karmaşasını ve dinginliğini aynı anda yansıtır. Damla damla düşen yağmur, sanki her bir hüznü yıkayıp yerine romantizmin en saf halini bırakıyor. Yağmur, nedense hep bir yakınlık çağrıştırır. Belki de soğuk havanın insanları bir araya getirme gücündendir bu. Şemsiye altında birbirine sokulan çiftlerin, bir fincan sıcak çikolata eşliğinde göz göze gelen bakışların ya da sokak lambalarının altında, yağmurun altında yürüyen iki yabancının hikâyelerinde gizlidir bu büyü. Belki de romantizm dediğimiz şey, yağmur damlalarının dokunduğu her zerrede saklıdır.  Yağmurun Ruhumuza Dokunuşu Yağmur, sadece fiziksel bir olgu değildir; aynı zamanda ruhsal bir çağrıdır. Dinlediğinizde, sanki dünya size bir hikâye anlatıyormuş gibi gelir. Pe...
Devamı

Yıldızların Arasında Bir Kalp

-
Resim
  Yıldızların Arasında Bir Kalp "İnsan" diyordu, "ömründe ancak bir kez âşık olurmuş. O vakit kalbi kanatlanıp semaya havalanır, yıldızların arasına karışırmış. Sevdikçe ve sevildikçe ışıldarmış kalbi. Bizim yıldız kayması sandığımız şey, sevdiğini kaybedenlerin intiharıymış."  yazıyordu misafir kitabında   N ermin Yıldırım… Aşk... Ne garip bir şey. Bir gün, ansızın gelir ve bir insanın ruhuna konar. Kalbinin çırpınışları hızlanır, dünyan büyür, gözlerin gökyüzüne çevrilir. Bir çift bakışın içinde ev bulursun, bir sesin tınısı ruhunun derinliklerine işler. Ve sen, yalnızca o sesle anlam kazanırsın. İşte o zaman yıldızların arasına karışırsın, kalbin kanatlanır, gökyüzüne yazılmış bir masalın kahramanı olursun. Ama ya o yıldız sönerse? Ya o kalp, bir anda ellerinden kayarsa? İşte o zaman, semadan bir ışık düşer. Bizim gökyüzünde kayan bir yıldız sandığımız şey, aslında bir kalbin sessiz çığlığıdır. Bir zamanlar sevgiyle ışıldayan bir ruhun, artık karanlıkta kayboluşu...
Devamı

Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar

-
Resim
   Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar Kış mevsimi geldiğinde doğa beyaz bir örtüye bürünür ve dünya kısa bir süreliğine de olsa masalsı bir atmosfere kavuşur. Kar, sadece bir doğa olayı olmanın ötesinde, edebiyattan kültürel geleneklere, insan psikolojisinden günlük yaşama kadar birçok alanda etkisini hissettirir. Şiirlerde ve Romanlarda Kar: Soğuk Beyazın İlhamı Kar, edebiyat dünyasında hem romantizmin hem de hüznün simgesi olmuştur. Türk şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın  Kar Musikileri  şiiri, karın sessizliğini ve nostaljik havasını en güzel anlatan eserlerden biridir. Orhan Pamuk’un  Kar  romanı ise bu doğa olayını bir metafor olarak kullanarak bireyin iç dünyasındaki çalkantılarla toplumun çelişkilerini anlatır. Batı edebiyatında ise Rus yazar Boris Pasternak’ın  Dr. Jivago  romanında, karın içe kapanış ve yeniden doğuş temalarıyla nasıl işlendiğini görürüz. Dostoyevski’nin eserlerinde de kar, insan ruhunun ka...
Devamı