Sessiz Çığlıklar: İçte Tutulan Gözyaşları

-

 Sessiz Çığlıklar: İçte Tutulan Gözyaşları

Stefan Zweig, Korku adlı eserinde der ki: "İçte tutulan gözyaşları, akıtılanlardan daha acıtıcıdır." İlk bakışta basit bir cümle gibi görünebilir ama aslında iç dünyamızın en derin köşelerine işlenmiş, yankısı uzun süre susmayan bir gerçektir.

Ağlamak, bir ruhun yükünü hafifletmesi gibidir. Bazen bir damla gözyaşı, içimizde kopan fırtınaların dışa vurumu olur. Fakat ya ağlamazsak? Ya gözyaşlarımızı içimize akıtırsak? İşte o zaman, ruhumuzda bir yangın başlar. Sessizliğin içinde çığlık çığlığa yanarız ama kimse fark etmez.

Bazı acılar vardır ki, kelimelere dökülmez. İnsan bazen anlatmak ister ama boğazına düğümlenir sözcükler. O anlarda, içindeki sızı gözyaşına dönüşüp akmaz da, kalbinin duvarlarına çarpa çarpa derin bir iz bırakır. Ve zamanla, biriken o sessiz gözyaşları ağır bir taş gibi ruhumuzun üstüne oturur.

Edip Cansever'in dediği gibi:
"Gülümsemek, bir çeşit diş ağrısıdır bende."
Belki de en acı gülümsemeler, içte tutulan gözyaşlarının en güçlü perdesidir. İnsan, en çok da gülerken saklar acısını.

Bazıları ağlamanın zayıflık olduğunu düşünür. Oysa ki, ağlamamak en büyük zayıflıktır. Çünkü akıtılmayan gözyaşları, insanı içten içe kemirir. Suskunluk, en büyük çığlığa dönüşür.

Peki, çözüm ne? Bazen ağlamaya izin vermek… Bazen, içimizde biriktirdiğimiz her şeyi serbest bırakmak… Çünkü bazı yaralar, sadece gözyaşıyla iyileşir.

Belki de Zweig, bize bunu anlatmaya çalışıyordu: İnsan, içindeki gözyaşlarını özgür bırakmadıkça, asıl o zaman kaybolur.

@zeytine.batmayan.catal



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aralık ve Yağmurlar ...

-
Resim
Aralık ve Yağmurlar ... Aralık: Yağmurun Aşk Fısıltıları Aralık ayı, her yıl geldiğinde kendine özgü bir melankoli ve büyüyle ruhumuza dokunuyor. Yağmurlu bir Aralık sabahında pencerenin buğusuna parmağınızla çizdiğiniz o gelişigüzel şekiller, aslında hayatın karmaşasını ve dinginliğini aynı anda yansıtır. Damla damla düşen yağmur, sanki her bir hüznü yıkayıp yerine romantizmin en saf halini bırakıyor. Yağmur, nedense hep bir yakınlık çağrıştırır. Belki de soğuk havanın insanları bir araya getirme gücündendir bu. Şemsiye altında birbirine sokulan çiftlerin, bir fincan sıcak çikolata eşliğinde göz göze gelen bakışların ya da sokak lambalarının altında, yağmurun altında yürüyen iki yabancının hikâyelerinde gizlidir bu büyü. Belki de romantizm dediğimiz şey, yağmur damlalarının dokunduğu her zerrede saklıdır.  Yağmurun Ruhumuza Dokunuşu Yağmur, sadece fiziksel bir olgu değildir; aynı zamanda ruhsal bir çağrıdır. Dinlediğinizde, sanki dünya size bir hikâye anlatıyormuş gibi gelir. Pe...
Devamı

Yıldızların Arasında Bir Kalp

-
Resim
  Yıldızların Arasında Bir Kalp "İnsan" diyordu, "ömründe ancak bir kez âşık olurmuş. O vakit kalbi kanatlanıp semaya havalanır, yıldızların arasına karışırmış. Sevdikçe ve sevildikçe ışıldarmış kalbi. Bizim yıldız kayması sandığımız şey, sevdiğini kaybedenlerin intiharıymış."  yazıyordu misafir kitabında   N ermin Yıldırım… Aşk... Ne garip bir şey. Bir gün, ansızın gelir ve bir insanın ruhuna konar. Kalbinin çırpınışları hızlanır, dünyan büyür, gözlerin gökyüzüne çevrilir. Bir çift bakışın içinde ev bulursun, bir sesin tınısı ruhunun derinliklerine işler. Ve sen, yalnızca o sesle anlam kazanırsın. İşte o zaman yıldızların arasına karışırsın, kalbin kanatlanır, gökyüzüne yazılmış bir masalın kahramanı olursun. Ama ya o yıldız sönerse? Ya o kalp, bir anda ellerinden kayarsa? İşte o zaman, semadan bir ışık düşer. Bizim gökyüzünde kayan bir yıldız sandığımız şey, aslında bir kalbin sessiz çığlığıdır. Bir zamanlar sevgiyle ışıldayan bir ruhun, artık karanlıkta kayboluşu...
Devamı

Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar

-
Resim
   Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar Kış mevsimi geldiğinde doğa beyaz bir örtüye bürünür ve dünya kısa bir süreliğine de olsa masalsı bir atmosfere kavuşur. Kar, sadece bir doğa olayı olmanın ötesinde, edebiyattan kültürel geleneklere, insan psikolojisinden günlük yaşama kadar birçok alanda etkisini hissettirir. Şiirlerde ve Romanlarda Kar: Soğuk Beyazın İlhamı Kar, edebiyat dünyasında hem romantizmin hem de hüznün simgesi olmuştur. Türk şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın  Kar Musikileri  şiiri, karın sessizliğini ve nostaljik havasını en güzel anlatan eserlerden biridir. Orhan Pamuk’un  Kar  romanı ise bu doğa olayını bir metafor olarak kullanarak bireyin iç dünyasındaki çalkantılarla toplumun çelişkilerini anlatır. Batı edebiyatında ise Rus yazar Boris Pasternak’ın  Dr. Jivago  romanında, karın içe kapanış ve yeniden doğuş temalarıyla nasıl işlendiğini görürüz. Dostoyevski’nin eserlerinde de kar, insan ruhunun ka...
Devamı