Tunus: Akdeniz’in Büyüleyici Beyaz Mavisi

-

Tunus: Akdeniz’in Büyüleyici Beyaz Mavisi

7 Haziran sabahı, Cezayir’in tozlu yollarını geride bırakıp Tunus’a doğru yola çıktık. Farklı bir ülke ama pek de farklı bir atmosfer beklemiyordum. Yine sıcak, yine hareketli, yine Akdeniz’in o bildik kaotik ritmi... Ama Tunus, sürprizlerle dolu bir durak olacaktı.

Tunus Şehri: Eski ile Yeninin Dansı

Tunus’a adım attığımda ilk fark ettiğim şey, Fransız mimarisinin ve Akdeniz havasının iç içe geçtiği bir şehir olduğuydu. Restoranlarda lezzetli deniz ürünleri bulmak mümkündü, ama asıl keşif, Sidi Bou Said’i görmekle başladı.

Sidi Bou Said: Masmavi Kapılar ve Beyaz Duvarlar

Burası kartpostallardan fırlamış gibi. Küçük, dar sokakları; beyaza boyanmış evleri ve kontrast yaratan masmavi kapılarıyla Akdeniz’in en güzel köşelerinden biri. Mavi panjurların ardında hangi hikâyelerin saklı olduğunu merak etmeden edemiyor insan.

Bir kafeye oturup yerel bitki çaylarından söyledik. Önümüzde uzanan manzara, denizle gökyüzünün kucaklaştığı o büyüleyici mavilikti. Hafif bir esinti yüzümüze çarparken, içtiğimiz nane çayının ferahlığı ruhumuzu sardı. Bir süre sessizce oturduk, çünkü bazı yerler kelimelerden daha fazla şey anlatıyordu.

Hammamet: Akdeniz’de Bir Kaçış

Tunus’tan sonra hafta sonunu geçirmek için Hammamet’e doğru yola çıktık. İlk izlenim? Alman turistlerin yoğunluğu! Otele giriş yaptığımızda, çalışan DJ’in şaşkın bakışlarıyla karşılaştık. “Türk müsünüz?” diye sordu. Meğer daha önce Antalya’da çalışmış, Türkiye’nin plajlarının ve tatil yerlerinin buradan daha güzel olduğunu söylemeden edemedi. Haklıydı.

Akşam olduğunda, canlı müzik dinleyip daha sonra bir kulübe dönüşen bir mekâna gittik. Kapıda damsız alınmıyordu ama Türk pasaportumuzu göstererek içeri girmeyi başardık. İlk kez pasaportumun bana bir kapı açtığını gördüm ve bu, eğlenceli bir anı olarak hafızama kazındı.

Ertesi gün, güneşin altında parlayan altın kumlara kendimizi bıraktık. Hammamet’in sahilleri, Akdeniz’in serin sularıyla buluşurken zihnimizi boşaltmak için en iyi kaçış noktasıydı. 

@zeytine.batmayan.catal






Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aralık ve Yağmurlar ...

-
Resim
Aralık ve Yağmurlar ... Aralık: Yağmurun Aşk Fısıltıları Aralık ayı, her yıl geldiğinde kendine özgü bir melankoli ve büyüyle ruhumuza dokunuyor. Yağmurlu bir Aralık sabahında pencerenin buğusuna parmağınızla çizdiğiniz o gelişigüzel şekiller, aslında hayatın karmaşasını ve dinginliğini aynı anda yansıtır. Damla damla düşen yağmur, sanki her bir hüznü yıkayıp yerine romantizmin en saf halini bırakıyor. Yağmur, nedense hep bir yakınlık çağrıştırır. Belki de soğuk havanın insanları bir araya getirme gücündendir bu. Şemsiye altında birbirine sokulan çiftlerin, bir fincan sıcak çikolata eşliğinde göz göze gelen bakışların ya da sokak lambalarının altında, yağmurun altında yürüyen iki yabancının hikâyelerinde gizlidir bu büyü. Belki de romantizm dediğimiz şey, yağmur damlalarının dokunduğu her zerrede saklıdır.  Yağmurun Ruhumuza Dokunuşu Yağmur, sadece fiziksel bir olgu değildir; aynı zamanda ruhsal bir çağrıdır. Dinlediğinizde, sanki dünya size bir hikâye anlatıyormuş gibi gelir. Pe...
Devamı

Yıldızların Arasında Bir Kalp

-
Resim
  Yıldızların Arasında Bir Kalp "İnsan" diyordu, "ömründe ancak bir kez âşık olurmuş. O vakit kalbi kanatlanıp semaya havalanır, yıldızların arasına karışırmış. Sevdikçe ve sevildikçe ışıldarmış kalbi. Bizim yıldız kayması sandığımız şey, sevdiğini kaybedenlerin intiharıymış."  yazıyordu misafir kitabında   N ermin Yıldırım… Aşk... Ne garip bir şey. Bir gün, ansızın gelir ve bir insanın ruhuna konar. Kalbinin çırpınışları hızlanır, dünyan büyür, gözlerin gökyüzüne çevrilir. Bir çift bakışın içinde ev bulursun, bir sesin tınısı ruhunun derinliklerine işler. Ve sen, yalnızca o sesle anlam kazanırsın. İşte o zaman yıldızların arasına karışırsın, kalbin kanatlanır, gökyüzüne yazılmış bir masalın kahramanı olursun. Ama ya o yıldız sönerse? Ya o kalp, bir anda ellerinden kayarsa? İşte o zaman, semadan bir ışık düşer. Bizim gökyüzünde kayan bir yıldız sandığımız şey, aslında bir kalbin sessiz çığlığıdır. Bir zamanlar sevgiyle ışıldayan bir ruhun, artık karanlıkta kayboluşu...
Devamı

Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar

-
Resim
   Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar Kış mevsimi geldiğinde doğa beyaz bir örtüye bürünür ve dünya kısa bir süreliğine de olsa masalsı bir atmosfere kavuşur. Kar, sadece bir doğa olayı olmanın ötesinde, edebiyattan kültürel geleneklere, insan psikolojisinden günlük yaşama kadar birçok alanda etkisini hissettirir. Şiirlerde ve Romanlarda Kar: Soğuk Beyazın İlhamı Kar, edebiyat dünyasında hem romantizmin hem de hüznün simgesi olmuştur. Türk şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın  Kar Musikileri  şiiri, karın sessizliğini ve nostaljik havasını en güzel anlatan eserlerden biridir. Orhan Pamuk’un  Kar  romanı ise bu doğa olayını bir metafor olarak kullanarak bireyin iç dünyasındaki çalkantılarla toplumun çelişkilerini anlatır. Batı edebiyatında ise Rus yazar Boris Pasternak’ın  Dr. Jivago  romanında, karın içe kapanış ve yeniden doğuş temalarıyla nasıl işlendiğini görürüz. Dostoyevski’nin eserlerinde de kar, insan ruhunun ka...
Devamı