Lessons in Chemistry -- Bir Kimya Meselesi

-

 Lessons in Chemistry -- Bir Kimya Meselesi 

Merhaba, burada bazı film, dizi ve kitap yorumlarımı da paylaşmak istiyorum. Yakın bir geçmişte izlediğim “Lessons in Chemistry” ile başlıyorum.  İyi okumalar.

Bazı hikâyeler vardır, sizi yalnızca bir izleyici değil, aynı zamanda bir düşünür yapar. "Lessons in Chemistry" de tam olarak bunu başarıyor. Bonnie Garmus’un aynı adlı romanından uyarlanan bu Apple TV+ mini dizisi, bilim, mizah ve romantizmi bir araya getirerek unutulmaz bir deneyim sunuyor.

Elizabeth Zott, sıradan bir kimyager değil. O, dönemin tüm baskılarına rağmen kendi yolunu çizmeye kararlı bir kadın. 1960'ların Amerika'sında, bilim dünyasının erkek egemen yapısına karşı duruyor. Bir laboratuvar köşesinde başlayan hikâyesi, beklenmedik bir şekilde “Supper at Six” adında bir yemek programının sunuculuğuna uzanıyor. Ancak Elizabeth’in bu programdaki tarifi sadece yemeklerle sınırlı değil; o, “Bir tutam sodyum klorür” gibi bilimsel terimlerle izleyicilerine yemek yapmayın ötesinde, yaşamı sorgulamaları gerektiğini öğretiyor.

Elizabeth’in zekâsı ve mizahı, bir çırak gibi hisseden herkese bilimin büyülü yanını gösteriyor. Fakat bu hikâyeyi gerçekten özel kılan şey, Elizabeth'in bilim ve yemek programı arasındaki bu yolculukta insanlara umut aşılaması. O, bir yandan seyircilerine "Düşün, sör ve korkma!" derken, diğer yandan kalplerine dokunuyor.

Dizi, romantizm ve komediyi ustaca harmanlıyor. Elizabeth'in hayatına giren insanlar, ona hem bilimde hem de kalpte rehberlik ediyor. Ancak burada klişe bir aşk hikâyesi yok. Bu, sevginin sadece iki kişi arasındaki bir bağ olmadığını, bir kadının kendi potansiyelini sevebileceğini anlatan bir hikâye. Elizabeth’in kendine duyduğu saygı, izleyicilere de bulaşıyor.

Brie Larson’un Elizabeth Zott karakterine hayat verirkenki performansı, izleyiciyi ekran karşısına kitliyor. Her mimiği, her bakışı, Elizabeth’in zorluklarla dolu yolculuğunu hissettiriyor. Larson, yalnızca bir karakteri canlandırmıyor; onun ruhunu şekillendiriyor. Dışça zorlu görünse de içinde çiçekler açan bir kadının öyküsünü izlemek, hem ilham verici hem de dokunaklı.

“Lessons in Chemistry” sadece bir dizi ya da bir kitap değil; bir çağrı. Kadınlara, erkek egemen dünya karşısında seslerini yükseltebileceklerini, bilimle, zekâyla ve biraz da mizahla neler yapabileceklerini gösteriyor. Hikâyenin sonunda izleyici, Elizabeth Zott’a sadece hayran kalmıyor; onun gibi olabilmeyi arzuluyor.

Eğer hem gülmek hem düşünmek hem de ilham almak istiyorsanız, “Lessons in Chemistry” kesinlikle bir başlangıç olabilir. Elizabeth’in hikâyesi, bilimin sadece laboratuvarlarda olmadığını, hayatta da kullanılabilir bir kılavuz olduğunu hatırlatıyor. Bu hikâyede her damla mizah, her zerre romantizm ve her çokşu vurucu bir ders niteliğinde. Şimdi dökün beyin kimyasalınızı; düşünme vakti!

@zeytine.batmayan.catal



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aralık ve Yağmurlar ...

-
Resim
Aralık ve Yağmurlar ... Aralık: Yağmurun Aşk Fısıltıları Aralık ayı, her yıl geldiğinde kendine özgü bir melankoli ve büyüyle ruhumuza dokunuyor. Yağmurlu bir Aralık sabahında pencerenin buğusuna parmağınızla çizdiğiniz o gelişigüzel şekiller, aslında hayatın karmaşasını ve dinginliğini aynı anda yansıtır. Damla damla düşen yağmur, sanki her bir hüznü yıkayıp yerine romantizmin en saf halini bırakıyor. Yağmur, nedense hep bir yakınlık çağrıştırır. Belki de soğuk havanın insanları bir araya getirme gücündendir bu. Şemsiye altında birbirine sokulan çiftlerin, bir fincan sıcak çikolata eşliğinde göz göze gelen bakışların ya da sokak lambalarının altında, yağmurun altında yürüyen iki yabancının hikâyelerinde gizlidir bu büyü. Belki de romantizm dediğimiz şey, yağmur damlalarının dokunduğu her zerrede saklıdır.  Yağmurun Ruhumuza Dokunuşu Yağmur, sadece fiziksel bir olgu değildir; aynı zamanda ruhsal bir çağrıdır. Dinlediğinizde, sanki dünya size bir hikâye anlatıyormuş gibi gelir. Pe...
Devamı

Yıldızların Arasında Bir Kalp

-
Resim
  Yıldızların Arasında Bir Kalp "İnsan" diyordu, "ömründe ancak bir kez âşık olurmuş. O vakit kalbi kanatlanıp semaya havalanır, yıldızların arasına karışırmış. Sevdikçe ve sevildikçe ışıldarmış kalbi. Bizim yıldız kayması sandığımız şey, sevdiğini kaybedenlerin intiharıymış."  yazıyordu misafir kitabında   N ermin Yıldırım… Aşk... Ne garip bir şey. Bir gün, ansızın gelir ve bir insanın ruhuna konar. Kalbinin çırpınışları hızlanır, dünyan büyür, gözlerin gökyüzüne çevrilir. Bir çift bakışın içinde ev bulursun, bir sesin tınısı ruhunun derinliklerine işler. Ve sen, yalnızca o sesle anlam kazanırsın. İşte o zaman yıldızların arasına karışırsın, kalbin kanatlanır, gökyüzüne yazılmış bir masalın kahramanı olursun. Ama ya o yıldız sönerse? Ya o kalp, bir anda ellerinden kayarsa? İşte o zaman, semadan bir ışık düşer. Bizim gökyüzünde kayan bir yıldız sandığımız şey, aslında bir kalbin sessiz çığlığıdır. Bir zamanlar sevgiyle ışıldayan bir ruhun, artık karanlıkta kayboluşu...
Devamı

Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar

-
Resim
   Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar Kış mevsimi geldiğinde doğa beyaz bir örtüye bürünür ve dünya kısa bir süreliğine de olsa masalsı bir atmosfere kavuşur. Kar, sadece bir doğa olayı olmanın ötesinde, edebiyattan kültürel geleneklere, insan psikolojisinden günlük yaşama kadar birçok alanda etkisini hissettirir. Şiirlerde ve Romanlarda Kar: Soğuk Beyazın İlhamı Kar, edebiyat dünyasında hem romantizmin hem de hüznün simgesi olmuştur. Türk şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın  Kar Musikileri  şiiri, karın sessizliğini ve nostaljik havasını en güzel anlatan eserlerden biridir. Orhan Pamuk’un  Kar  romanı ise bu doğa olayını bir metafor olarak kullanarak bireyin iç dünyasındaki çalkantılarla toplumun çelişkilerini anlatır. Batı edebiyatında ise Rus yazar Boris Pasternak’ın  Dr. Jivago  romanında, karın içe kapanış ve yeniden doğuş temalarıyla nasıl işlendiğini görürüz. Dostoyevski’nin eserlerinde de kar, insan ruhunun ka...
Devamı