Günübirlik Hayatlar: Unutulmaya Mahkûm Muyuz?

-

 Günübirlik Hayatlar: Unutulmaya Mahkûm Muyuz?

Marcus Aurelius’un bu sözlerini ilk okuduğumda içimi garip bir huzur ve aynı anda bir hüzün kapladı. Hayatın geçiciliği, anıların silinmesi, bizim de bir gün hiç kimse ve hiçbir yerde olacağımız gerçeği… Peki, gerçekten unutulacak mıyız?

Bir an dur ve düşün. Sokakta yürürken göz göze geldiğin bir yabancı, yıllar önce tesadüfen karşılaştığın bir çocuk, adını bile hatırlamadığın eski bir dost… Kaç insanın hayatına dokundun? Kaç insan seni hatırlıyor?

Biz hep hatırlayan olacağımızı sanırız. Oysa biz de hatırlanandan farksızız. Birer anıyız. Birkaç yıl içinde adımızı bilenler azalacak, sonra tamamen kaybolacağız. Bir zamanlar var olduğumuz bile unutulacak.

Ama belki de mesele unutulmak değil, yaşarken neyi nasıl hissettiğimizdir. Attila İlhan’ın dediği gibi:
"Ne kadınlar sevdim, zaten yoktular, böyle bir sevmek görülmemiştir."

Bazı şeyler vardır ki, asla tam anlamıyla var olmazlar. Ama bu, onları yaşamaktan alıkoymaz. Anıların ve duyguların ömrü de böyledir. Geçicidir ama yaşanmıştır. Varlığını sürdüren şey belki de sadece yaşandığı andır.

O yüzden, günübirlik hayatlarımızı düşününce belki de sorgulamamız gereken şey unutulup unutulmayacağımız değil, şu an nasıl yaşadığımızdır. Eğer bir anıyı değerli kılacak kadar güzel yaşadıysak, unutulmanın ne önemi var?

Belki de mesele hiç kimse ve hiçbir yerde olmak değil, var olduğumuz anı en derin haliyle hissedebilmektir. Çünkü her şey geçici olsa da, bazı anlar sonsuza kadar bizimle kalır.

@zeytine.batmayan.catal

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aralık ve Yağmurlar ...

-
Resim
Aralık ve Yağmurlar ... Aralık: Yağmurun Aşk Fısıltıları Aralık ayı, her yıl geldiğinde kendine özgü bir melankoli ve büyüyle ruhumuza dokunuyor. Yağmurlu bir Aralık sabahında pencerenin buğusuna parmağınızla çizdiğiniz o gelişigüzel şekiller, aslında hayatın karmaşasını ve dinginliğini aynı anda yansıtır. Damla damla düşen yağmur, sanki her bir hüznü yıkayıp yerine romantizmin en saf halini bırakıyor. Yağmur, nedense hep bir yakınlık çağrıştırır. Belki de soğuk havanın insanları bir araya getirme gücündendir bu. Şemsiye altında birbirine sokulan çiftlerin, bir fincan sıcak çikolata eşliğinde göz göze gelen bakışların ya da sokak lambalarının altında, yağmurun altında yürüyen iki yabancının hikâyelerinde gizlidir bu büyü. Belki de romantizm dediğimiz şey, yağmur damlalarının dokunduğu her zerrede saklıdır.  Yağmurun Ruhumuza Dokunuşu Yağmur, sadece fiziksel bir olgu değildir; aynı zamanda ruhsal bir çağrıdır. Dinlediğinizde, sanki dünya size bir hikâye anlatıyormuş gibi gelir. Pe...
Devamı

Yıldızların Arasında Bir Kalp

-
Resim
  Yıldızların Arasında Bir Kalp "İnsan" diyordu, "ömründe ancak bir kez âşık olurmuş. O vakit kalbi kanatlanıp semaya havalanır, yıldızların arasına karışırmış. Sevdikçe ve sevildikçe ışıldarmış kalbi. Bizim yıldız kayması sandığımız şey, sevdiğini kaybedenlerin intiharıymış."  yazıyordu misafir kitabında   N ermin Yıldırım… Aşk... Ne garip bir şey. Bir gün, ansızın gelir ve bir insanın ruhuna konar. Kalbinin çırpınışları hızlanır, dünyan büyür, gözlerin gökyüzüne çevrilir. Bir çift bakışın içinde ev bulursun, bir sesin tınısı ruhunun derinliklerine işler. Ve sen, yalnızca o sesle anlam kazanırsın. İşte o zaman yıldızların arasına karışırsın, kalbin kanatlanır, gökyüzüne yazılmış bir masalın kahramanı olursun. Ama ya o yıldız sönerse? Ya o kalp, bir anda ellerinden kayarsa? İşte o zaman, semadan bir ışık düşer. Bizim gökyüzünde kayan bir yıldız sandığımız şey, aslında bir kalbin sessiz çığlığıdır. Bir zamanlar sevgiyle ışıldayan bir ruhun, artık karanlıkta kayboluşu...
Devamı

Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar

-
Resim
   Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar Kış mevsimi geldiğinde doğa beyaz bir örtüye bürünür ve dünya kısa bir süreliğine de olsa masalsı bir atmosfere kavuşur. Kar, sadece bir doğa olayı olmanın ötesinde, edebiyattan kültürel geleneklere, insan psikolojisinden günlük yaşama kadar birçok alanda etkisini hissettirir. Şiirlerde ve Romanlarda Kar: Soğuk Beyazın İlhamı Kar, edebiyat dünyasında hem romantizmin hem de hüznün simgesi olmuştur. Türk şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın  Kar Musikileri  şiiri, karın sessizliğini ve nostaljik havasını en güzel anlatan eserlerden biridir. Orhan Pamuk’un  Kar  romanı ise bu doğa olayını bir metafor olarak kullanarak bireyin iç dünyasındaki çalkantılarla toplumun çelişkilerini anlatır. Batı edebiyatında ise Rus yazar Boris Pasternak’ın  Dr. Jivago  romanında, karın içe kapanış ve yeniden doğuş temalarıyla nasıl işlendiğini görürüz. Dostoyevski’nin eserlerinde de kar, insan ruhunun ka...
Devamı