Bazı İnsanlar Kalbinde Misafir, Bazıları Ev Sahibi Olur…

-

 Bazı İnsanlar Kalbinde Misafir, Bazıları Ev Sahibi Olur… Ve En Çok da, Ev Sandıkların Gitmeyi Seçtiğinde Üşür İnsan.

Bazı insanlar, hayatına sessizce girer. Bir yabancı gibi, kapını usulca tıklatır. Gözlerine bakar, tebessüm eder, belki hiç fark etmeden kalbine sızar. Sen de onları misafir edersin; güzel sözler ikram edersin, içini açarsın, sıcacık duygular sunarsın. Ama bilirsin ki, bir gün gidecekler. Çünkü misafir olmak, baştan kabul edilmiş bir geçiciliktir.

Ama bazıları… Onlar başkadır. Gelir ve kalır. Bir yabancı değil, bir ev sahibi gibi… Kalbine yerleşir, köşesine kendince bir iz bırakır. Perdelere dokunur, odalarını tanır, en gizli saklı köşelerine kadar seni bilir. Onlar, evini evi gibi benimser. Ve sen, artık onlarsız bir yaşamı düşünemezsin. Çünkü bir kere ev olmuşsun, bir kere sığınak olmuşsun.

Ne var ki…
En çok da, ev sandıkların gitmeyi seçtiğinde üşür insan.

Kapı açık kalır, perdeler rüzgârda savrulur. O bildik ayak sesleri duyulmaz olur. Duvarlar susar. Oysa sen, bir misafir değil, bir ev sahibi gibi benimsemiştin onları. Bir daha geri dönmeyeceklerini bile bile beklemeye başlarsın. Hâlâ anahtarlarını taşıyorlarmış gibi… Sanki bir gün geri dönüp eşyalarını tamamlayacaklarmış gibi…

Ve işte o zaman, üşürsün. İçinde bir odanın kapısı kapanmaz. Bir pencere hep aralık kalır. Ocağın sönük, göğsünün ortası soğuktur. Çünkü bir misafir gittiğinde masa toplanır, koltuk düzeltilir, ardından "yine bekleriz" denir. Ama bir ev sahibi gittiğinde… Koca bir ev bomboş kalır. Ve sen, dört duvar arasında, o eski sıcaklığı özlerken, içindeki kışı iliklerinde hissedersin.

Bazı insanlar misafirdir. Gelir, bir tebessüm bırakır ve gider.
Bazıları ev sahibidir. Sana ait olur, sen de onlara ait olursun.
Ama en çok da, ev sandıkların gittiğinde üşür insan.

Ve işin en acı tarafı…
Artık yeni bir ev olmaya cesaret edemezsin.

@zeytine.batmayan.catal 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aralık ve Yağmurlar ...

-
Resim
Aralık ve Yağmurlar ... Aralık: Yağmurun Aşk Fısıltıları Aralık ayı, her yıl geldiğinde kendine özgü bir melankoli ve büyüyle ruhumuza dokunuyor. Yağmurlu bir Aralık sabahında pencerenin buğusuna parmağınızla çizdiğiniz o gelişigüzel şekiller, aslında hayatın karmaşasını ve dinginliğini aynı anda yansıtır. Damla damla düşen yağmur, sanki her bir hüznü yıkayıp yerine romantizmin en saf halini bırakıyor. Yağmur, nedense hep bir yakınlık çağrıştırır. Belki de soğuk havanın insanları bir araya getirme gücündendir bu. Şemsiye altında birbirine sokulan çiftlerin, bir fincan sıcak çikolata eşliğinde göz göze gelen bakışların ya da sokak lambalarının altında, yağmurun altında yürüyen iki yabancının hikâyelerinde gizlidir bu büyü. Belki de romantizm dediğimiz şey, yağmur damlalarının dokunduğu her zerrede saklıdır.  Yağmurun Ruhumuza Dokunuşu Yağmur, sadece fiziksel bir olgu değildir; aynı zamanda ruhsal bir çağrıdır. Dinlediğinizde, sanki dünya size bir hikâye anlatıyormuş gibi gelir. Pe...
Devamı

Yıldızların Arasında Bir Kalp

-
Resim
  Yıldızların Arasında Bir Kalp "İnsan" diyordu, "ömründe ancak bir kez âşık olurmuş. O vakit kalbi kanatlanıp semaya havalanır, yıldızların arasına karışırmış. Sevdikçe ve sevildikçe ışıldarmış kalbi. Bizim yıldız kayması sandığımız şey, sevdiğini kaybedenlerin intiharıymış."  yazıyordu misafir kitabında   N ermin Yıldırım… Aşk... Ne garip bir şey. Bir gün, ansızın gelir ve bir insanın ruhuna konar. Kalbinin çırpınışları hızlanır, dünyan büyür, gözlerin gökyüzüne çevrilir. Bir çift bakışın içinde ev bulursun, bir sesin tınısı ruhunun derinliklerine işler. Ve sen, yalnızca o sesle anlam kazanırsın. İşte o zaman yıldızların arasına karışırsın, kalbin kanatlanır, gökyüzüne yazılmış bir masalın kahramanı olursun. Ama ya o yıldız sönerse? Ya o kalp, bir anda ellerinden kayarsa? İşte o zaman, semadan bir ışık düşer. Bizim gökyüzünde kayan bir yıldız sandığımız şey, aslında bir kalbin sessiz çığlığıdır. Bir zamanlar sevgiyle ışıldayan bir ruhun, artık karanlıkta kayboluşu...
Devamı

Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar

-
Resim
   Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar Kış mevsimi geldiğinde doğa beyaz bir örtüye bürünür ve dünya kısa bir süreliğine de olsa masalsı bir atmosfere kavuşur. Kar, sadece bir doğa olayı olmanın ötesinde, edebiyattan kültürel geleneklere, insan psikolojisinden günlük yaşama kadar birçok alanda etkisini hissettirir. Şiirlerde ve Romanlarda Kar: Soğuk Beyazın İlhamı Kar, edebiyat dünyasında hem romantizmin hem de hüznün simgesi olmuştur. Türk şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın  Kar Musikileri  şiiri, karın sessizliğini ve nostaljik havasını en güzel anlatan eserlerden biridir. Orhan Pamuk’un  Kar  romanı ise bu doğa olayını bir metafor olarak kullanarak bireyin iç dünyasındaki çalkantılarla toplumun çelişkilerini anlatır. Batı edebiyatında ise Rus yazar Boris Pasternak’ın  Dr. Jivago  romanında, karın içe kapanış ve yeniden doğuş temalarıyla nasıl işlendiğini görürüz. Dostoyevski’nin eserlerinde de kar, insan ruhunun ka...
Devamı