14 Şubat: Aşkın Ticari Manifestosu mu, Gerçek Bir Bağlanma Günü mü?

-

 14 Şubat: Aşkın Ticari Manifestosu mu, Gerçek Bir Bağlanma Günü mü?

Sevginin zamana ihtiyacı var mı? Peki ya tüketim çılgınlığının, günlük ritüellerimizin arasına sıkıştırdığı bir gün, gerçekten aşka hizmet edebilir mi? 14 Şubat Sevgililer Günü, tarihsel bir aşk hikâyesinin yansıması mı, yoksa kapitalizmin en parlak pazarlarından biri mi?

Sevgililer Günü, Aziz Valentine efsanesiyle bağlantılı olarak ortaya çıksa da, zaman içerisinde büyük bir tüketim furyasına dönüştü. Bu gün, sevginin bir simgesi olmaktan çok, hediyelerle desteklenen bir ticarileşme aracı haline geldi. Kalp şeklindeki çikolatalar, pelüş oyuncaklar ve pahalı akşam yemekleri... Peki, sevgi ve değer vermek, bir takvimin belirlediği günle mi sınırlanmalı?

Aslında, aşk sürekli bir akış halindedir. Bir günlük gösterişlen ve abartılı jestlerle dolu olmamalı, aksine günlük hayatta anlam bulan bir his olmalıdır. "Eğer sadece 14 Şubat'ta sevdiklerimizi hatırlıyorsak, geri kalan 364 gün boyunca ne yapıyoruz?" sorusu, içimizi rahatsız etmelidir.

Kapitalizm, duyguları bile metalaştırarak sevgiyi belirli bir forma sokuyor. Oysa aşk, alışveriş torbalarına sığmayacak kadar özgür ve özeldir. En unutulmaz aşkların çoğu, ne pahalı hediyelerle ne de büyük gösterişlerle inşa edilmiştir. Bazen bir sabah kahvesi, bölünen bir sessizlik ya da ansızın gelen bir mesaj, sevgiyi en derinden hissettirebilir.

Bu yüzden, 14 Şubat'larınız sadece o günle sınırlı kalmasın. Bir takvimin gösterdiği gün değil, hissettiklerinizin rehberliğini takip edin. Gerçek sevgi, reklamlardaki parıltılı paketlerden çok daha ötesinde bir anlam taşır.

Peki sizce, 14 Şubat sevgilileri mi yüceltiyor, yoksa tüketimi mi?

Bir sonraki yazıya kadar, gerçek sevgiyi her gün yaşamanız dileğiyle...

@zeytine.batmayan.catal

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aralık ve Yağmurlar ...

-
Resim
Aralık ve Yağmurlar ... Aralık: Yağmurun Aşk Fısıltıları Aralık ayı, her yıl geldiğinde kendine özgü bir melankoli ve büyüyle ruhumuza dokunuyor. Yağmurlu bir Aralık sabahında pencerenin buğusuna parmağınızla çizdiğiniz o gelişigüzel şekiller, aslında hayatın karmaşasını ve dinginliğini aynı anda yansıtır. Damla damla düşen yağmur, sanki her bir hüznü yıkayıp yerine romantizmin en saf halini bırakıyor. Yağmur, nedense hep bir yakınlık çağrıştırır. Belki de soğuk havanın insanları bir araya getirme gücündendir bu. Şemsiye altında birbirine sokulan çiftlerin, bir fincan sıcak çikolata eşliğinde göz göze gelen bakışların ya da sokak lambalarının altında, yağmurun altında yürüyen iki yabancının hikâyelerinde gizlidir bu büyü. Belki de romantizm dediğimiz şey, yağmur damlalarının dokunduğu her zerrede saklıdır.  Yağmurun Ruhumuza Dokunuşu Yağmur, sadece fiziksel bir olgu değildir; aynı zamanda ruhsal bir çağrıdır. Dinlediğinizde, sanki dünya size bir hikâye anlatıyormuş gibi gelir. Pe...
Devamı

Yıldızların Arasında Bir Kalp

-
Resim
  Yıldızların Arasında Bir Kalp "İnsan" diyordu, "ömründe ancak bir kez âşık olurmuş. O vakit kalbi kanatlanıp semaya havalanır, yıldızların arasına karışırmış. Sevdikçe ve sevildikçe ışıldarmış kalbi. Bizim yıldız kayması sandığımız şey, sevdiğini kaybedenlerin intiharıymış."  yazıyordu misafir kitabında   N ermin Yıldırım… Aşk... Ne garip bir şey. Bir gün, ansızın gelir ve bir insanın ruhuna konar. Kalbinin çırpınışları hızlanır, dünyan büyür, gözlerin gökyüzüne çevrilir. Bir çift bakışın içinde ev bulursun, bir sesin tınısı ruhunun derinliklerine işler. Ve sen, yalnızca o sesle anlam kazanırsın. İşte o zaman yıldızların arasına karışırsın, kalbin kanatlanır, gökyüzüne yazılmış bir masalın kahramanı olursun. Ama ya o yıldız sönerse? Ya o kalp, bir anda ellerinden kayarsa? İşte o zaman, semadan bir ışık düşer. Bizim gökyüzünde kayan bir yıldız sandığımız şey, aslında bir kalbin sessiz çığlığıdır. Bir zamanlar sevgiyle ışıldayan bir ruhun, artık karanlıkta kayboluşu...
Devamı

Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar

-
Resim
   Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar Kış mevsimi geldiğinde doğa beyaz bir örtüye bürünür ve dünya kısa bir süreliğine de olsa masalsı bir atmosfere kavuşur. Kar, sadece bir doğa olayı olmanın ötesinde, edebiyattan kültürel geleneklere, insan psikolojisinden günlük yaşama kadar birçok alanda etkisini hissettirir. Şiirlerde ve Romanlarda Kar: Soğuk Beyazın İlhamı Kar, edebiyat dünyasında hem romantizmin hem de hüznün simgesi olmuştur. Türk şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın  Kar Musikileri  şiiri, karın sessizliğini ve nostaljik havasını en güzel anlatan eserlerden biridir. Orhan Pamuk’un  Kar  romanı ise bu doğa olayını bir metafor olarak kullanarak bireyin iç dünyasındaki çalkantılarla toplumun çelişkilerini anlatır. Batı edebiyatında ise Rus yazar Boris Pasternak’ın  Dr. Jivago  romanında, karın içe kapanış ve yeniden doğuş temalarıyla nasıl işlendiğini görürüz. Dostoyevski’nin eserlerinde de kar, insan ruhunun ka...
Devamı