Selanik’ten Halkidiki’ye: Ege'nin Öte Yanında Kısa Bir Kaçamak"

-

Selanik’ten Halkidiki’ye: Ege'nin Öte Yanında Kısa Bir Kaçamak

30 Ağustos’u fırsat bilip, birkaç günlüğüne Yunanistan’ın masmavi sularına kaçmaya karar verdik. Plan basitti: Önce Selanik’te Atatürk’ün evini ziyaret edecek, ardından Halkidiki’nin huzur dolu plajlarında deniz ve güneşin tadını çıkaracaktık. Tek bilinmeyen, yolculuğun nasıl geçeceğiydi…


Sabah erkenden yola çıktık, ama İpsala Gümrük Kapısı adeta zamanın durduğu bir yerdi. Yedi saat süren bekleyiş, tatil hevesimizi biraz törpülese de nihayet sınırı geçtik. Artık Selanik’e doğru yol alıyorduk.

Selanik’e varır varmaz ilk durağımız Atatürk’ün doğduğu ev oldu. Burası, Türk Konsolosluğu ile aynı avluyu paylaşan bir müze haline getirilmişti. Evin içinde dolaşırken Atatürk’ün çocukluk yıllarına dair izler görmek heyecan vericiydi. Mobilyalar, maketler ve belgeler, büyük liderin burada geçen yıllarını anlatıyordu. Evin özenle restore edildiği her halinden belliydi.


Selanik’i geride bırakıp Halkidiki’ye doğru yola koyulduk. Airbnb’den tuttuğumuz ev, bahçesiyle birlikte tam bir yazlık huzur noktasıydı. Ama biz tatili evde geçirmek için gelmemiştik! Ertesi sabah erkenden uyanıp gün içinde en az iki farklı plaj keşfetme planımızı uygulamaya başladık. Halkidiki, üç uzun yarımadadan oluşan bir doğa harikası ve her koyu ayrı bir cennet. Arabayla kıyı boyunca ilerleyerek en güzel sahilleri keşfetmek, tam da hayal ettiğimiz tatil moduydu.

Akşamları ise bir başka keyif bekliyordu: Deniz kenarındaki tavernalarda leziz deniz mahsullerini tatmak. Bir akşam oturduğumuz restoranın sahibi, Trabzon’dan göç eden Rum bir ailenin torunuydu. Şaşırtıcı derecede güzel Türkçe konuşuyordu ve bizimle geçmişe dair tatlı bir sohbet etti. Bu, tatilimize hoş bir anı daha ekledi.

Bir Öğleden sonra  deniz kenarında bir restoranda öğle yemeği yerken yanımıza, yaşlı bir beyefendi yaklaştı. 

Bizim Türk olduğumuzu anlamış olmalıydı ki nazik bir selam vererek masamıza ilişti. Konuşmaya başladığında, Türkçesinin akıcılığı bizi şaşırtmıştı. Çocukluğunun İstanbul’da geçtiğini, orada çok güzel anılar biriktirdiğini anlattı. 

"Zorunlu olarak Yunanistan’a dönmek zorunda kaldık," dedi derin bir nefes alarak. "Her şeyimizi, tüm hatıralarımızı geride bıraktık. Yıllar sonra tekrar İstanbul’a gittiğimde, bir zamanlar bizim olan evde artık başkaları yaşıyordu…"

"Arada hâlâ gidiyorum İstanbul’a," dedi. "Her seferinde eski mahalleleri dolaşıyorum ve güzeli, hâlâ Türkçe konuşabiliyor olmak..."

Geri dönüş yolunda rotamızı biraz değiştirerek Kavala’ya uğradık. Daracık sokakları, taş evleri ve sahil boyunca uzanan nefes kesici manzarasıyla Kavala, kısa ama etkileyici bir mola oldu.

Birkaç gün süren bu kaçamak, deniz kokusu, keşif heyecanı ve tatlı sohbetlerle doluydu. Uzun bekleyişlere ve yolda geçen saatlere rağmen, her anına değdi.

@zeytine.batmayan.catal



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aralık ve Yağmurlar ...

-
Resim
Aralık ve Yağmurlar ... Aralık: Yağmurun Aşk Fısıltıları Aralık ayı, her yıl geldiğinde kendine özgü bir melankoli ve büyüyle ruhumuza dokunuyor. Yağmurlu bir Aralık sabahında pencerenin buğusuna parmağınızla çizdiğiniz o gelişigüzel şekiller, aslında hayatın karmaşasını ve dinginliğini aynı anda yansıtır. Damla damla düşen yağmur, sanki her bir hüznü yıkayıp yerine romantizmin en saf halini bırakıyor. Yağmur, nedense hep bir yakınlık çağrıştırır. Belki de soğuk havanın insanları bir araya getirme gücündendir bu. Şemsiye altında birbirine sokulan çiftlerin, bir fincan sıcak çikolata eşliğinde göz göze gelen bakışların ya da sokak lambalarının altında, yağmurun altında yürüyen iki yabancının hikâyelerinde gizlidir bu büyü. Belki de romantizm dediğimiz şey, yağmur damlalarının dokunduğu her zerrede saklıdır.  Yağmurun Ruhumuza Dokunuşu Yağmur, sadece fiziksel bir olgu değildir; aynı zamanda ruhsal bir çağrıdır. Dinlediğinizde, sanki dünya size bir hikâye anlatıyormuş gibi gelir. Pe...
Devamı

Yıldızların Arasında Bir Kalp

-
Resim
  Yıldızların Arasında Bir Kalp "İnsan" diyordu, "ömründe ancak bir kez âşık olurmuş. O vakit kalbi kanatlanıp semaya havalanır, yıldızların arasına karışırmış. Sevdikçe ve sevildikçe ışıldarmış kalbi. Bizim yıldız kayması sandığımız şey, sevdiğini kaybedenlerin intiharıymış."  yazıyordu misafir kitabında   N ermin Yıldırım… Aşk... Ne garip bir şey. Bir gün, ansızın gelir ve bir insanın ruhuna konar. Kalbinin çırpınışları hızlanır, dünyan büyür, gözlerin gökyüzüne çevrilir. Bir çift bakışın içinde ev bulursun, bir sesin tınısı ruhunun derinliklerine işler. Ve sen, yalnızca o sesle anlam kazanırsın. İşte o zaman yıldızların arasına karışırsın, kalbin kanatlanır, gökyüzüne yazılmış bir masalın kahramanı olursun. Ama ya o yıldız sönerse? Ya o kalp, bir anda ellerinden kayarsa? İşte o zaman, semadan bir ışık düşer. Bizim gökyüzünde kayan bir yıldız sandığımız şey, aslında bir kalbin sessiz çığlığıdır. Bir zamanlar sevgiyle ışıldayan bir ruhun, artık karanlıkta kayboluşu...
Devamı

Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar

-
Resim
   Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar Kış mevsimi geldiğinde doğa beyaz bir örtüye bürünür ve dünya kısa bir süreliğine de olsa masalsı bir atmosfere kavuşur. Kar, sadece bir doğa olayı olmanın ötesinde, edebiyattan kültürel geleneklere, insan psikolojisinden günlük yaşama kadar birçok alanda etkisini hissettirir. Şiirlerde ve Romanlarda Kar: Soğuk Beyazın İlhamı Kar, edebiyat dünyasında hem romantizmin hem de hüznün simgesi olmuştur. Türk şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın  Kar Musikileri  şiiri, karın sessizliğini ve nostaljik havasını en güzel anlatan eserlerden biridir. Orhan Pamuk’un  Kar  romanı ise bu doğa olayını bir metafor olarak kullanarak bireyin iç dünyasındaki çalkantılarla toplumun çelişkilerini anlatır. Batı edebiyatında ise Rus yazar Boris Pasternak’ın  Dr. Jivago  romanında, karın içe kapanış ve yeniden doğuş temalarıyla nasıl işlendiğini görürüz. Dostoyevski’nin eserlerinde de kar, insan ruhunun ka...
Devamı