Aşk ve Sevgi

  Aşk ve Sevgi

Aşk ve sevgi… İki kelime, iki dünya, ama tek bir yürek çarpıntısı. Aşk, fırtınalı bir deniz gibi savurur insanı; sevgi ise o fırtınanın içinde güvenli bir liman gibidir. Biri delice yakar, diğeri sessizce ısıtır. Peki, hangisi daha güçlü? Hangisi kalıcı?

Aşk, bir kıvılcımdır. Bir bakışta başlar, bir dokunuşla alevlenir. Mevlana, aşkı "Bütün uyuyanları uyandırmaya bir tek uyanık yeter" diye tanımlar. Gerçek aşk, insanı uyandırır. Bir anda dünyanın renkleri değişir, sıradan olan her şey anlam kazanır. Bir gülüş bile gökyüzünü aydınlatabilir.

Ama aşkın doğası gereği, ateşin harı bir gün azalabilir. İşte burada sevgi devreye girer. Çünkü aşk, gözlerin birbirine kilitlendiği andır, sevgi ise aynı yöne bakabilmektir. Can Yücel’in dediği gibi:

"Sevgi neydi?
Sevgi iyilikti, dostluktu.
Sevgi emekti."

Sevgi, alışkanlıktan farklıdır. Sevgi, zamanla esneyen, büyüyen, derinleşen bir bağdır. O yüzden aşk biter mi bilinmez, ama sevgi devam ederse, aşk da içinde bir yerde hep yaşar.

Nazım Hikmet, "Sevdiğin kadar sevilirsin" der. Sevgi, bir aynadır aslında. Ne kadar verirsen, o kadar çoğalır. Ve aşk, bencildir belki ama sevgi cömerttir. Aşkın “sen benimsin” diyen bir sesi varsa, sevginin de “ben seninleyim” diyen bir sessizliği vardır.

Aşk, yürekle başlar, ama sevgi, ruhun derinliklerinde kök salar. Öyle bir an gelir ki, aşkın heyecanı durulsa da, sevginin sadeliği dünyayı güzelleştirmeye devam eder. Atilla İlhan’ın dizelerinde olduğu gibi:

"Aşk örgütlenmektir bir düşün peşinde
Uyanıp bir sabah vaktiyle birlikte
Dolaşmaktır el ele sıcak kaldırımlarda..."

Öyleyse aşk mı, sevgi mi? Belki de gerçek büyü, bu ikisinin iç içe geçtiği yerde başlıyor. Belki de aşk, sevginin en güzel başlangıcı, sevgi ise aşkın en güzel devamıdır…

Ve belki de, aşkı ve sevgiyi en iyi anlatan cümle şudur:
"Ben seni sevdiğimde, dünya daha güzel bir yerdi."

Son olarak Buddha’nın dediği gibi

"Bir çiçeği sevdiğinde (Like), onu koparırsın. Ama bir çiçeği sevdiğinizde (Love) , onu her gün sularsınız...!"

"Aşk, en güzel şiirdir;
Ve sevgi, onun hiç bitmeyen mısralarıdır."

En sevdiğim şairlerden olan Özdemir Asaf'ın bir sözünü de yazmadan bitirmek istemedim . 

"Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor."

" Sil ağzının kenarını, yine gülüşünden cennet akıyor..."

@zeytine.batmayan.catal