Beyaz Geceler - Dostoyevski

-

 Beyaz Geceler - Dostoyevski

Beyaz Geceler: Bir Düşün Peşinde Kaybolmak

 Bazı kitaplar vardır, sayfalarını çevirirken sanki kendi ruhunuza ayna tutuyormuşsunuz gibi hissedersiniz. Dostoyevski’nin “Beyaz Geceler”i işte tam da böyle bir eser. Melankoli ve romantizmin iç içe geçtiği bu kısa ama derin roman, yalnız bir adamın tek bir geceye sığan büyük bir hayalini ve aşkını anlatıyor.

 Yalnızlık, Hayaller ve Geçicilik

Romanın ana karakteri, ismi verilmeyen bir genç adamdır. Petersburg’un “beyaz gecelerinde”, yani yazın hiç tam anlamıyla kararmayan gecelerinde, yalnızca hayalleriyle yaşayan bu adam, sokaklarda gezinirken Güneş gibi parlayan genç bir kadın olan Nastenka ile karşılaşır. Onunla kurduğu bağ, karakterin tüm hayatında ilk defa birine gerçekten dokunabilmesini sağlar. Ancak, tıpkı gök gibi sonsuz sandığımız ama geçici olan o beyaz geceler gibi, bu aşk da kaçınılmaz bir şekilde sona erecektir.

 Aşk mı, Bir Hayalin Peşinden Gitmek mi?

“Beyaz Geceler”in belki de en can alıcı noktası, gerçek aşk ile hayali aşk arasındaki farkı anlatmasıdır. Karakterimiz, Nastenka’ya âşık olur ama aslında âşık olduğu şey belki de sadece onun hayatına getirdiği anlamdır. Hepimiz bazen bir insanı mı, yoksa onun hayatımıza kattığı hissi mi sevdiğimizi bilemeyiz.

 Geçicilik ve Kaçırılan Fırsatlar

Dostoyevski’nin bu eserinde her şeyin bir gün sona ereceği gerçeği derin bir melankoliyle işlenir. Hayatta bazı anlar vardır; tıpkı beyaz geceler gibi, nadir, parlak ve kısa ömürlüdür. Onları yaşarken sonsuza dek süreceklerini sanırsın, ama geriye sadece anılar kalır.

 Beyaz Geceler’in Öğrettikleri

Yalnızlık, bazen insanın en iyi dostudur.

 Karakterimiz yalnızlığa alışkındır ve belki de ona aşık olmasının sebebi, ilk kez biriyle gerçekten bağ kurmasıdır.

Bütün aşklar sonsuza dek sürmez.

 Ama bu, onların gerçek olmadığı anlamına gelmez. Kısa ama etkili bir aşk da ömür boyu unutulmayabilir.

Hayaller bazen gerçeklerden daha güçlüdür.

 Romanın başkahramanı, gerçek dünyada mutlu olamayacağını düşündüğü için hayallere kaçar. Ama hayaller her zaman yeterli midir?

Bazı anlar, sadece yaşandığı için güzeldir.

 Geçici olduklarını bilerek o anlara daha fazla değer vermeliyiz.

Beyaz Geceler, sadece bir aşk hikâyesi değil, aynı zamanda insan ruhunun en kırılgan ve en saf hâline dair bir ağıttır. Kimi zaman sevmenin yetmediğini, kimi zaman ise en güzel aşkların, en imkânsız olanlar olduğunu gösterir.

 Ve belki de hayat, bir hayalin peşinden gitmek ve gök gibi sonsuz olduğunu sandığımız anların aslında ne kadar kısa olduğunu anlamaktır.

 @zeytine.batmayan.catal



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aralık ve Yağmurlar ...

-
Resim
Aralık ve Yağmurlar ... Aralık: Yağmurun Aşk Fısıltıları Aralık ayı, her yıl geldiğinde kendine özgü bir melankoli ve büyüyle ruhumuza dokunuyor. Yağmurlu bir Aralık sabahında pencerenin buğusuna parmağınızla çizdiğiniz o gelişigüzel şekiller, aslında hayatın karmaşasını ve dinginliğini aynı anda yansıtır. Damla damla düşen yağmur, sanki her bir hüznü yıkayıp yerine romantizmin en saf halini bırakıyor. Yağmur, nedense hep bir yakınlık çağrıştırır. Belki de soğuk havanın insanları bir araya getirme gücündendir bu. Şemsiye altında birbirine sokulan çiftlerin, bir fincan sıcak çikolata eşliğinde göz göze gelen bakışların ya da sokak lambalarının altında, yağmurun altında yürüyen iki yabancının hikâyelerinde gizlidir bu büyü. Belki de romantizm dediğimiz şey, yağmur damlalarının dokunduğu her zerrede saklıdır.  Yağmurun Ruhumuza Dokunuşu Yağmur, sadece fiziksel bir olgu değildir; aynı zamanda ruhsal bir çağrıdır. Dinlediğinizde, sanki dünya size bir hikâye anlatıyormuş gibi gelir. Pe...
Devamı

Yıldızların Arasında Bir Kalp

-
Resim
  Yıldızların Arasında Bir Kalp "İnsan" diyordu, "ömründe ancak bir kez âşık olurmuş. O vakit kalbi kanatlanıp semaya havalanır, yıldızların arasına karışırmış. Sevdikçe ve sevildikçe ışıldarmış kalbi. Bizim yıldız kayması sandığımız şey, sevdiğini kaybedenlerin intiharıymış."  yazıyordu misafir kitabında   N ermin Yıldırım… Aşk... Ne garip bir şey. Bir gün, ansızın gelir ve bir insanın ruhuna konar. Kalbinin çırpınışları hızlanır, dünyan büyür, gözlerin gökyüzüne çevrilir. Bir çift bakışın içinde ev bulursun, bir sesin tınısı ruhunun derinliklerine işler. Ve sen, yalnızca o sesle anlam kazanırsın. İşte o zaman yıldızların arasına karışırsın, kalbin kanatlanır, gökyüzüne yazılmış bir masalın kahramanı olursun. Ama ya o yıldız sönerse? Ya o kalp, bir anda ellerinden kayarsa? İşte o zaman, semadan bir ışık düşer. Bizim gökyüzünde kayan bir yıldız sandığımız şey, aslında bir kalbin sessiz çığlığıdır. Bir zamanlar sevgiyle ışıldayan bir ruhun, artık karanlıkta kayboluşu...
Devamı

Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar

-
Resim
   Karın Büyüsü: Edebiyattan Geleneklere, Psikolojiden Ev Hâline Kadar Kış mevsimi geldiğinde doğa beyaz bir örtüye bürünür ve dünya kısa bir süreliğine de olsa masalsı bir atmosfere kavuşur. Kar, sadece bir doğa olayı olmanın ötesinde, edebiyattan kültürel geleneklere, insan psikolojisinden günlük yaşama kadar birçok alanda etkisini hissettirir. Şiirlerde ve Romanlarda Kar: Soğuk Beyazın İlhamı Kar, edebiyat dünyasında hem romantizmin hem de hüznün simgesi olmuştur. Türk şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın  Kar Musikileri  şiiri, karın sessizliğini ve nostaljik havasını en güzel anlatan eserlerden biridir. Orhan Pamuk’un  Kar  romanı ise bu doğa olayını bir metafor olarak kullanarak bireyin iç dünyasındaki çalkantılarla toplumun çelişkilerini anlatır. Batı edebiyatında ise Rus yazar Boris Pasternak’ın  Dr. Jivago  romanında, karın içe kapanış ve yeniden doğuş temalarıyla nasıl işlendiğini görürüz. Dostoyevski’nin eserlerinde de kar, insan ruhunun ka...
Devamı