Bazı İnsanlar Kalbinde Misafir, Bazıları Ev Sahibi Olur…
Bazı İnsanlar Kalbinde Misafir, Bazıları Ev Sahibi Olur… Ve En Çok da, Ev Sandıkların Gitmeyi Seçtiğinde Üşür İnsan. Bazı insanlar, hayatına sessizce girer. Bir yabancı gibi, kapını usulca tıklatır. Gözlerine bakar, tebessüm eder, belki hiç fark etmeden kalbine sızar. Sen de onları misafir edersin; güzel sözler ikram edersin, içini açarsın, sıcacık duygular sunarsın. Ama bilirsin ki, bir gün gidecekler. Çünkü misafir olmak, baştan kabul edilmiş bir geçiciliktir. Ama bazıları… Onlar başkadır. Gelir ve kalır. Bir yabancı değil, bir ev sahibi gibi… Kalbine yerleşir, köşesine kendince bir iz bırakır. Perdelere dokunur, odalarını tanır, en gizli saklı köşelerine kadar seni bilir. Onlar, evini evi gibi benimser. Ve sen, artık onlarsız bir yaşamı düşünemezsin. Çünkü bir kere ev olmuşsun, bir kere sığınak olmuşsun. Ne var ki… En çok da, ev sandıkların gitmeyi seçtiğinde üşür insan. Kapı açık kalır, perdeler rüzgârda savrulur. O bildik ayak sesleri duyulmaz olur. Duvarlar susar. Oysa sen,...