" bilgiye dair her şey " 📚📔

   Aşk ve Sevgi Aşk ve sevgi… İki kelime, iki dünya, ama tek bir yürek çarpıntısı. Aşk, fırtınalı bir deniz gibi savurur insanı; sevgi ise o fırtınanın içinde güvenli bir liman gibidir. Biri delice yakar, diğeri sessizce ısıtır. Peki, hangisi daha güçlü? Hangisi kalıcı? Aşk, bir kıvılcımdır. Bir bakışta başlar, bir dokunuşla alevlenir. Mevlana, aşkı "Bütün uyuyanları uyandırmaya bir tek uyanık yeter" diye tanımlar. Gerçek aşk, insanı uyandırır. Bir anda dünyanın renkleri değişir, sıradan olan her şey anlam kazanır. Bir gülüş bile gökyüzünü aydınlatabilir. Ama aşkın doğası gereği, ateşin harı bir gün azalabilir. İşte burada sevgi devreye girer. Çünkü aşk, gözlerin birbirine kilitlendiği andır, sevgi ise aynı yöne bakabilmektir. Can Yücel’in dediği gibi: "Sevgi neydi? Sevgi iyilikti, dostluktu. Sevgi emekti." Sevgi, alışkanlıktan farklıdır. Sevgi, zamanla esneyen, büyüyen, derinleşen bir bağdır. O yüzden aşk biter mi bilinmez, ama sevgi devam ederse, aşk da içinde bir...

  Kumarbaz - F.DOSTOYEVSKİ Kumarbaz: Tutkuların ve Kayıpların Romanı Fyodor Dostoyevski’nin 1867 yılında yayımladığı "Kumarbaz", insanın zaaflarını, tutkularını ve içsel çöküşünü etkileyici bir dille ele alan unutulmaz bir roman. Eser, sadece bir kumar bağımlılığının hikâyesi değil, aynı zamanda aşk, hırs, gurur ve insan doğasının karanlık yönleri üzerine derin bir psikolojik inceleme sunuyor. Kumar Masasında Kaderini Arayan Bir Adam Romanın başkahramanı Aleksey İvanoviç, bir Rus soylusunun çocuklarına öğretmenlik yapan genç bir adamdır. Ancak onun en büyük tutkusu rulet masalarıdır. Aleksey için kumar, yalnızca bir şans oyunu değil, aynı zamanda kendini ispat etme, özgürlüğe ulaşma ve kaderini kontrol etme çabasıdır. Aleksey’in Pavlovna ya olan aşkı da tıpkı kumar gibi büyük bir tutkuya dönüşür. Ne var ki, tıpkı kumar masasında olduğu gibi, aşk konusunda da her hamlesi bir risk ve kayıp getirir. Kazanç ve Kayıp Arasındaki İnce Çizgi Dostoyevski, kumar oynayan ins...

   İki Yıldız Arasında Gelmesen mühim değil, dedim kendime, Gelsen, sığmazdım içimdeki denize. Mutluluk, elimde değil de bakışlarımdaymış, Anladım,  sahip olduğum değil, bildiklerimmiş. Tepemde kara bulutlar, Ama gökyüzü hep aynı, hep mavi. Bir gezegenin cehennemi olsa bu dünya, Yine de seni görmek, cenneti sunar belki. Belki bir gece aynı yıldıza bakarız, Belki yağmurlar dökülür aynı şehirde. Ya da bir sonbaharda yapraklarla yaşlanırız, Her rüzgârda eski bir şarkıyı dinler gibi. Gözlerindeki ışıkta kayboldum, Orada yaşam buldum, orada sustum. Sensiz kalırsa gönlüm, Bir adım eksik, bir ömür yarım olurdu. @zeytine.batmayan.catal